รักนี้มีที่มา

รักนี้มีที่มา
 

Intro........

ฟอด

สัมผัสอันนุ่มนวลตรงข้างแก้มทำให้ดวงตาที่ปิดสนิทอยู่ของชายหนุ่มนั้นกระตุกวูบขึ้นเบาๆก่อนที่จะมีครั้งที่
สอง และสาม นรภัทร นฤวัตภาคิน ก็ตัดสินใจลืมตาขึ้นมองภาพตรงหน้า และสิ่งแรกที่เขาเห็นทันทีที่เปิดเปลือกตาขึ้นมานั่นก็คือใบหน้าอันหล่อเหลาที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็หาที่ติไม่เจอ โดยเฉพาะดวงตาคมสีนิลคู่ นั้น มันช่าง
เป็นดวงตาที่มีเสน่ห์ที่ทำให้ใครมองก็ต้องตกตะลึงไปในความงดงามที่แอบแฝงไปด้วยความ ดุดัน  แข็งกร้าว แต่ทว่าตอนนี้สิ่งที่ นรภัทร มองเห็นคือสายตาที่ทอดมองมาที่เขานั้นมันช่างเต็มเปี่ยมไปด้วย ความรัก ความอบอุ่น อ่อนโยน มันทำให้เขารู้ว่าสายตาแบบนี้จะเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นมัน เพราะ อะไรนะหรอ  ก็เพราะว่า นายฐาปกรณ์ วรโชติวาทิต คือสามีของเขานั่นเอง

 

ฟอด
 

 “อรุณสวัสดิ์ครับ ที่รัก”
 

“อื้อออออ  ไม่เอานะกรณ์   ยังไม่อยากตื่นเลย ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ”
 

ภัทรพูดพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ก่อนที่จะซุกหน้าลงกับหมอนนุ่มๆอีกครั้ง เป็นการบ่งบอกว่าไม่อยากตื่น

กรณ์ที่นั่งมองคนที่ได้ชื่อว่าคนรักทำตัวเหมือนเด็กๆไม่ยอมตื่นลุกขี้นมา  งอแงจะนอนต่อให้ได้ของภัทรนั่นทำให้เขาต้องใช้ไม้เด็ดมาจัดการกับเด็กดื้อซะแล้วสินะ

 

“ภัทร จะไม่ยอมลุกจริงๆใช่มั้ย” 

 

“อื้อออ  ขอต่ออีกหน่อยนะ”

 

หึ มุมปากของกรณ์ยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์  โดยที่ภัทรไม่เห็นเลยสักนิดเพราะเจ้าตัวนอนคว่ำหน้าไปกับหมอนนั้นเอง แรงยวบของเตียงทำให้ภัทรรู้ว่ากรณ์ยังอยู่แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั้ง มีฟันคมๆกัดลงมา ที่ซอกคอของเขา

 

 “โอ๊ยยย กรณ์ มันเจ็บนะ” เจ้าตัวถึงกับสะดุ้งร้องเสียงหลงลืมตาตื่นแทบไม่ทัน ร่างบางพลิกตัวหันหน้ามาก็ ปะทะกับใบหน้าที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ของกรณ์ที่รออยู่พอดี 


 

“ทำอะ อื้ออ”   ไม่ทันที่ภัทรจะพูดจบ    กรณ์ก็ทำการปิดปากภัทรด้วยจูบที่แสนจะเร้าร้อนและแทรกลิ้นร้อนเข้ามาเกี่ยวกระหวัดด้านในไม่ยั้ง ภัทรแทบหมดอากาศหายใจเลยบีบไหล่หนาเป็นเชิงให้ปล่อย แต่กรณ์ก็ผละออกเพียงนิดเดียวก่อนจะจูบเข้ามาใหม่ ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกของริมฝีปากก่อนจะดูดดึงจนภัทรแทบจะละลายไปกับจูบอันร้อนแรงนี้


 

“อื้ออ…พะ.พอ…ก่อน” รีบร้องห้ามเมื่อกรณ์ทำท่าจะเข้ามาอีกหน “แฮ่ก…..ไม่เอาแล้ว” มือเล็กดันร่างหนาไว้  “ที่นี่จะตื่นได้รึยัง ภัทร” กรณ์พูดพร้อมกับก้มหน้าลงไปที่ซอกคอขาวของภัทรกดจูบลงไปหนักๆแล้วเอาปลายจมูกของตัวเองลากขึ้นลากลงจนภัทรรู้สึกวาบหวิวไปกับสัมผัสแบบนี้ไม่น้อย ก่อนที่มันจะกู่ไม่กลับภัทรจึงตัดสินใจกระโดดลุกจากเตียงด้วยความเร็วแสง


 

“โอเคๆ ภัทรตื่นแล้ว ทำไม มาปลุกแต่เช้าจัง อย่าบอกนะว่ากรณ์หิว แต่นี่มันพึ่งจะหกโมงเองนะ” คนตัวเล็กบ่นพลางมือก็ทำการเก็บที่นอนไปพลาง กรณ์ที่ยืนมองภัทรอยู่นั้นก็อดที่จะยิ้มไปกับคำพูดและท่าทางที่แสนจะน่ารักของภัทรไม่ได้เลย  ภัทรที่เก็บที่นอนเสร็จแล้วเงยหน้าไปมองกรณ์ ก็เห็นกรณ์กำลังยืนยิ้มมาให้ตน 


“ยิ้มบ้าอะไรอยู่ได้ห๊ะกรณ์  ที่ถามไปเนี่ยได้ยินมั้ย”

 

ภัทรตะโกนถามไปเพื่อกลบเกลื่อนความอาย “อะไรกัน สายตาแบบนั้น รอยยิ้มนั้นอีก  กรณ์บ้า” ภัทรพึมพำในใจ เขาไม่เคยชินกับสายตาและท่าทีของกรณ์เลยสักครั้ง มันทำให้เขาเสียการควบคุมความเป็นตัวเองอย่างมาก ใจมันตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา กรณ์ที่เห็นอาการของคนรักก็เข้าใจได้อย่างง่ายดายว่าภัทรเป็นอะไร  ภัทรเป็นคนที่แสดงอาการได้อย่างเด่นชัด ไม่ว่าจะคิดหรือทำอะไร มันก็จะสื่อผ่านสีหน้าและแววตาของภัทรเสมอ และนี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้กรณ์รักภัทร เพราะความใส่ซื่อบริสุทธิ์มันคือเสน่ห์ของ นรภัทร ดีๆนี่เอง

 

“ผมจะยิ้มให้ เมีย มันผิดรึไงครับคุณ” กรณ์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าไปใกล้ภัทรและทำการดึงเจ้าตัวที่กำลังเกิด
อาการเขินอายจากคำพูดของเขาเมื่อกี้เขามากอดอย่างหวงแหน

 

“นี่ ปล่อยเลยนะ  กรณ์” ภัทรดิ้นไปมาเพื่อให้ลุ้นจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย กรณ์คลายอ้อมกอดออก มือหนายกขึ้นประคองใบหน้าของภัทรอย่างแผ่วเบา ภัทรที่รู้สึกถึงฝ่ามืออันอบอุ่นตรงแก้มทั้งสองข้างแบบนั้นก็หยุดดิ้น เงยหน้าสบตาสีนิล ที่มองมาอย่างมีความหมาย

 

“ภัทร กรณ์โคตรมีความสุขเลยว่ะ มีความสุขจริงๆนะ มีความสุขทุกๆครั้งที่ตื่นมาแล้วเจอภัทรอยู่กับกรณ์แบบนี้ มันดีมากจนไม่อยากจะเสียภัทรไปไหนอีกแล้ว ขอโทษทุกเรื่องที่ผ่านมา ขอโทษที่เมื่อก่อนทำไม่ดีกับภัทร ขะ…อืมมม” ภัทรที่ได้ยินกรณ์พูดก็ทนไม่ไหวและไม่อยากได้ยินคำขอโทษนั่นอีกจึงทำการปิดปากนุ่มด้วยปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกตอนนี้หัวใจของเขามันพองโต มันตื้นตัน รู้สึกดี ที่ได้ฟังคำพูดแบบนี้ ภัทรรู้ดีว่ากรณ์ยังมีความรู้สึกผิดกับเรื่องที่ผ่านมา จูบนี้ก็จะเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาไม่ได้โกรธเคืองอะไรกรณ์เลย  ภัทรรู้สึกขอบคุณเรื่องราวมากมายต่างๆที่ทำให้เขาและกรณ์มาสู่จุดนี้ได้


 

 ใช่


 

 ภัทรยังจำได้ดีถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และไม่เคยคิดที่จะลืมมันเลยว่าทั้งเขาและกรณ์   ต่างต้องพบเจออะไรมาบ้าง




 

นั่นสินะ  วันแรกที่เราเจอกัน มันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด











Intro......  มาแบบยาวไปรึเปล่า
ยังไงก็ฝากเรื่อง  รักนี้มีที่มา  ให้ทุกคนได้อ่าน  เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
ตั้งใจมากนะคะ   ประสบการณ์ยังน้อย  อยากให้ทุกคนได้ช่วยเสนอ
สุดท้ายขอบคุณที่เสียเวลาเข้ามาอ่าน ถึงจะชอบหรือไม่ 
ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆนะคะ
เจอกันค่ะ